میان جاهـــلان زیستــــــن چه سخت است
ز دنــــیا نا مراد گشتـــــن چه سخت است
به راه انتـــــظار صبـــــح روشـــــــــــن
تمام عمر شـــــب خفتـــــن چه سخت است
به هــــــــــنگام وداع از شــــهر فانـــی
شهادة را به لب بَستـــــــن چه سخت است
چــــــو دانه دست خوش،ِ فصلِ حـــــوادث،
به زیر آســـیاب جستــــــن چه سخت است
بســـان کالبـــــد بیــــــــجان و تنــــــها
به پای خود به دار رفتـــــن چه سخت است
نــه یار و یاوری، نـــی مــــردِ میـــــــدان
به حال خویش بگریستـــن چه سخت است
چــــو پرده بَر فِتـــد از روی کــــــــــذاب
زشرم اش با عرق خیستــن چه سخت است
اگــــــــر باشــــد روابـــط را متــــــصل
ز تـــار عنکبــوت ریشتــــن چه سخت است
به عشــــق، نا کام ماندن هــمچو مجنــــون
به دور شمع پاک سوخــتن چه سخت است
سراسر بــــازی ظلـــــم است و نیرنـــــگ
قــــمار زندگـــی باختـــــن چه سخت است
تــــن "رخشانه ام" سنــــگسار کردنــــــد
به نـــام زن شکستیـــدن چه سخت است
"ترابــی" بســته است این دست و هم دل
برایش یــک غزل گفتــــن چه سخت است
--------------
سوسن ترابـــــــی
4/11/2015
نوشته شده در یکشنبه 95/4/6ساعت
2:20 عصر توسط سوسن ترابی شاعره
نظرات ( ) |
|
